Выйшаў першы беларускамоўны раман пра “крывавы патоп” XVII ст — “Беларускі палкоўнік”

Сярэдзіна XVII ст. Украінскі гетман Багдан Хмяльніцкі падаўся пад “высокую руку” маскоўскага цара, спадзеючыся такім чынам захаваць сваю дзяржаву. Масква адразу абвясціла вайну Рэчы Паспалітай, прагнучы разам з Украінай далучыць і Вялікае Княства Літоўскае. Цар Аляксей Міхайлавіч пачаў пошукі “беларускага Хмяльніцкага”. І знайшоў яго з дапамогай украінцаў. Гэты чалавек – магілёўскі шляхціц Канстанцін Паклонскі. Ён не любіць парадкі, якія пануюць у Літве, не давярае сваёй дзяржаве і лічыць, што ў ВКЛ уціскаюць праваслаўных. Яго мэта – аднавіць свабоду сумлення і выратаваць край ад знішчэння ў віхуры вайны, што імкліва набліжаецца да яго роднага Магілёва. Усё гэта прыводзіць Паклонскага ў стан Хмяльніцкага, які і рэкамендуе маладога шляхціца Аляксею Міхайлавічу. Рускі цар надаў Паклонскаму званне палкоўніка з правам набіраць войска на ўсходзе Беларусі. Атрымаўшы палкоўніцкі пярнач і рэальную ўладу, Паклонскі пачаў уласную гульню, галоўная стаўка ў якой – стварэнне Беларускага палка, – вайсковай сілы незалежнай ні ад Хмяльніцкага, ні ад Аляксея Міхайлавіча. Даследуючы гэтую асобу, знакаміты гісторык Алег Латышонак адзначаў: “…Канстанцін Паклонскі. Ён першым выступіў як палітык-беларусін. Ён пазіцыянаваў сябе менавіта як беларускі палкаводзец. Рабіў нешта на ўзор войска Запарожскага, толькі на Магілёўшчыне. Палкоўнік Паклонскі, які сам сябе назваў беларускім палкоўнікам, першым хацеў стварыць аўтаномію, якая б называлася “Беларусь”. Першая частка рамана Яўгена Зубовіча “Беларускі палкоўнік” пабачыла свет у выдавецтве “Пазітыў-цэнтр”. Аўтар працуе ў жанры “прафесарскага рамана”. Максімальна захоўваючы рэальны гістарычны сюжэт, ён уводзіць чытача ў свет беларускай гісторыі. Кніга напісана проста і глыбока, займальна і прыгожа, з палітыкай, баямі, вялікім каханнем, духоўнымі пошукамі, расчараваннямі і перамогамі.